MyMenu1

niedziela, 24 czerwca 2012

Podsumowanie testmeczów

Zakończyły się wiosenne testmecze. Przez ostatnie 3 tygodnie europejskie reprezentacje próbowały zdobyć „skalpy” na potęgach południowej półkuli. Emocji było sporo. Kibice mieli okazję obejrzeć kilka ciekawych spotkań. Trenerzy dali szanse młodym, debiutującym zawodnikom zasmakować gry na międzynarodowej arenie. Pora na krótkie podsumowanie serii. 

foto: Getty Images
Walia
Po zdobyciu Grand Slam w tegorocznym turnieju Six Nations, Walia wyruszyła do Australii z nadzieją podtrzymania passy zwycięstw. Zawodnicy i trenerzy pragnęli udowodnić, że są elitą nie tylko w Europie, ale również na świecie. Wyglądało na to, że drużyna prowadzona przez Warrena Gatlanda jest w stanie odnieść historyczny sukces i pokonać Wallabies na ich terenie pierwszy raz od 1969 roku. Mimo zaangażowania i bardzo ambitnej postawy walijskiej ekipy, to gospodarze wyszli zwycięsko ze wszystkich pojedynków. Australia wygrała 27:19, 25:23 i 20:19. 

foto: Getty images
Irlandia
Irlandczycy stanęli przed bardzo trudnym zadaniem. W 24 spotkaniach przeciwko Nowej Zelandii, Irlandia nigdy nie zdołała zwyciężyć. Dla zawodników ze „starej gwardii” takich jak Brian O'Driscoll była to więc ostatnia szansa na odniesienie historycznego sukcesu. Pokonanie drużyny All Blacks na ich własnej ziemi to niełatwa sztuka, o czym Irlandia przekonała się już w pierwszym meczu, wyraźnie ulegając 42:10. Drugie spotkanie miało zupełnie inny przebieg. Nowa Zelandia przechyliła szalę zwycięstwa na swoją stronę dopiero w ostatnich minutach, minimalnie zwyciężając 22:19. W trzecim meczu mistrzowie nie pozostawili złudzeń, udowadniając kto jest największą potęgą światowego rugby. Nokaut 60:0 zwiększył irlandzką serię bez zwycięstwa przeciwko All Blacks do 27 meczów.

foto: Getty Images
 Anglia
Przeciwnikiem Anglii była reprezentacja RPA. Podopieczni Stuarta Lancastera pokazali duży hart ducha. We wszystkich meczach byli równorzędnym przeciwnikiem. W pierwszym ulegli rywalom 22:17, w drugim 36:27, a w trzecim zremisowali 14:14 (był to drugi remis w historii starć tych drużyn). Anglicy wypadli więc nieco lepiej niż ich sąsiedzi z Walii i Irlandii. Ostatecznie seria trzech testów należała jednak do gospodarzy. 

foto: Getty Images
 Szkocja
Największą niespodziankę bez wątpienia sprawili Szkoci. Drużyna, która zajęła ostatnie miejsce w tegorocznym Six Nations jako jedyna obroniła honor Europy. W pierwszym meczu, w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych podopieczni Andy'ego Robinsona pokonali Australię 6:9. W drugim spotkaniu zwyciężyli Fidżi 25:37. Ostateczny sukces przypieczętowali minimalnie wygrywając z Samoa 16:17. Trzy zwycięstwa z bardzo wymagającymi rywalami na pewno korzystnie wpłyną na morale szkockiej ekipy. Gratulacje!

Zakończone testy były ciekawym sprawdzianem formy drużyn z północnej i południowej półkuli. Po raz kolejny okazało się, że Europa pozostaje nieco z tyłu za rywalami. Mimo sukcesu Szkotów oraz kilku wyników „na styku” to południowa półkula wiedzie prym w światowym rugby. Z tym większą niecierpliwością oczekuję więc na zbliżający się turniej Tri Nations. W tym roku po raz pierwszy w rozszerzonej formule (dołącza Argentyna) pod szyldem „The Rugby Championship”. 

czwartek, 14 czerwca 2012

Znamy grupy Heineken Cup

We wtorek (12.06.12) w Dublinie, rozlosowano grupy Heineken Cup 2012/2013. Do pierwszej trafiły zespoły Munster, Edinburgh, Saracens i Racing Metro 92. W drugiej zagrają Toulouse, Leicester Tigers, Ospreys i Benetton Treviso. W trzeciej Biarritz Olympique, Harlequins, Connacht Rugby i debiutująca w turnieju, włoska ekipa Zebre. Grupa czwarta to Northampton Saints, Ulster, Glasgow Warriors i Castre Olympique. Mistrzowie - Leinster zmierzą się z ASM Clermont Auvergne, Scarlets i Exeter Chiefs.

Sale Sharks wystąpią w grupie szóstej. Ich przeciwnikami będą Walijczycy z Cardiff Blues oraz dwie francuskie drużyny – RC Toulon i Montpelier. Mimo że w Heineken Cup nie ma łatwych meczów, to losowanie jest dosyć korzystne dla ekipy Sharksów. Szczególnie ciekawie zapowiada się mecz przeciwko RC Toulon. W tym zespole występuje zawodnik-legenda Jonny Wilkinson oraz długoletni gracz Sale Sharks Andrew Sheridan.

Pierwsza runda turnieju zostanie rozegrana 12, 13 i 13 października.

piątek, 8 czerwca 2012

Barbarian FC - klub legenda

Czerwiec to dobry miesiąc dla kibiców rugby. Rozpoczęły się testmecze i w najbliższych tygodniach będziemy mogli obejrzeć europejskie reprezentacje w starciu z gigantami południowej półkuli. Nowa Zelandia  rozegra trzy spotkania z Irlandią, Australia podejmie Walię, a RPA Anglię – te pojedynki również odbędą się w trzymeczowym formacie. Jako przedsmak emocji drużyna Barbarians przetestowała poziom przygotowania Brytyjczyków, ulegając Anglii 57:25, zwyciężając Irlandię 29:28 i przegrywając  z Walią 30:21.

To właśnie mecz przeciwko Walijczykom zainspirował mnie do napisania kilku słów o jednym z najciekawszych klubów w historii rugby oraz sportu. Klubie, który nigdy nie posiadał swojego domowego stadionu, którego skład nieustannie się zmieniał,  który zyskał sławę i uznanie grając i wygrywając z najlepszymi ekipami. Barbariansi – bo o tym zespole mowa – to elitarna drużyna, która zrzesza najwybitniejszych rugbistów. Poniżej kilka najistotniejszych faktów z jej historii.

Klub Barbarian FC, znany również jako The Barbarians lub „Baa-Baas” został powołany do życia w 1890 roku przez Williama Percy Carpmaela, który grał w rugby m.in. w ekipie uniwersytetu Cambridge. Założyciel, zainspirowany niesamowitą atmosferą panującą na rugbowych wyjazdach, postanowił stworzyć drużynę złożoną z wybitnych zawodników, pochodzących z różnych zespołów i środowisk. Ekipa wybrańców jeździła na krótkie wyprawy, rzucając wyzwania najlepszym zespołom. Nieodłącznym elementem każdego tournee była integracja graczy, zawiązywanie przyjaźni i krzewienie rugbowego ducha. Od początku istnienia klubu, warunkiem uczestnictwa było otrzymanie zaproszenia. Aby dostąpić tego zaszczytu, należało być nie tylko wybitnym zawodnikiem, ale również zachowywać się zgodnie z etosem poza boiskiem. Przez lata w zespole powstało wiele tradycji. Najbardziej znanymi są zwyczaj gry w skarpetach swojej własnej ekipy oraz wpisanie do składu przynajmniej jednego debiutanta.
Najwięcej występów (30) oraz przyłożeń (38) w barwach Baa-Baas zdobył sir Tony O’Reilly – niezwykle utalentowany zawodnik, a później także biznesmen (pierwszy miliarder w Irlandii). Bardzo istotnym wydarzeniem dla klubu był mecz przeciwko reprezentacji Australii rozegrany 31 stycznia 1948 roku w Cardiff. Spotkanie zgromadziło 45 000 kibiców. Barbariansi zwyciężyli 9:6. Ten sukces stał się początkiem międzynarodowej kariery klubu. Wkrótce potem inne potęgi – RPA oraz Nowa Zelandia – podjęły wyzwanie. Jednym z najsłynniejszych meczów w historii, jest pojedynek z Nową Zelandią stoczony 27 stycznia 1973 roku (Barbariansi zwyciężyli 23:11). Przyłożenie zdobyte w początkowych minutach przez Garetha Edwardsa, na stałe wpisało się do kanonu najlepszych akcji w rugby.


Z mojego punktu widzenia najciekawszym meczem Baa-Baas było spotkanie rozegrane 12 maja 2009 roku na Twickenham, które miałem okazję oglądać na żywo. Przeciwnikiem była drużyna All Blacks w bardzo silnym składzie. Mecz był niezwykle emocjonujący, a szalę zwycięstwa na stronę zawodników w pasiastych koszulkach przechylił Bryan Habana – zdobywca hat-tricku przyłożeń.
Spotkań godnych odnotowania jest oczywiście znacznie więcej, ja poprzestanę jednak na wspomnianych dwóch.

Pomimo niekwestionowanych osiągnięć sportowych, Barbarian FC to coś więcej niż klub zrzeszający wybitnych sportowców. Barbariansi utożsamiają wartości, które od zawsze były częścią rugby, takie jak pasja, przyjaźń, braterstwo, szacunek. Baa-Baas są częścią unikalnej kultury o jaką trudno w innych dyscyplinach. Klub doskonale radzi sobie w erze profesjonalnego sportu, jednocześnie zachował swą niezwykłą tożsamość  stworzoną w epoce sportu amatorskiego. Idea Williama Percy Carpmaela nadal jest żywa. Zaproszenie do gry w koszulce w biało-czarne pasy z herbem Barbarians na piersi wciąż jest zaszczytem, którego dostąpić mogą jedynie wybrani. Zaszczytem, który zobowiązuje do godnego zachowania zarówno na boisku, jak i poza nim. W obecnych skomercjalizowanych czasach, gdy wartości i tradycje często muszą ustępować miejsca zimnej marketingowej kalkulacji, etos jaki utożsamiają Barbariansi jest bezcenny. Mam nadzieję, że ten klub nigdy nie zmieni swojego niezwykłego charakteru.